Dag 7 Als de nood het hoogst is

Dag 8 woensdag 6 juni Vilnius 0 km

Zo eens een dag je ``cultuur`` opsnuiven ingelast. Om die chagrijnen in het hotel te ontlopen wilde ik de stad in. Vol goede moet ben ik begonnen met de stad ontdekken. Vilnius is een mooie stad dat moet gezegd worden mooie historische gebouwen, kerken vooral veel mooie kerken. Mooie winkelstraten, leuke terrasjes, veel mensen. Starre, chagrijnige mensen waar je geen contact mee krijgt. De enige die lachen zijn een paar Chinese toeristen, maar die lachen altijd. Als je aan iemand iets vraagt, lopen ze door of krijg je een onverstaanbare grauw of snauw: no Englisch! De enige die ik heb zien lachen waren jonge grietjes en gastjes van een jaar of 15, maar die giechelen op die leeftijd overal over, dat is niet nationaliteit gebonden. Er kan bij niemand een lach af, ook niet als je iets besteld. Na 5 keer koffie, 3 pinten en 2 pizza, had ik het wel gezien ik werd er zelf chagrijnig van. Je kent het alles zeggende woord: azijnpissers, nou hier zijn de meesten azijnzuipers. Wat doe ik in godsnaam hier? Ik zit er helemaal doorheen. Naar dan gebeurt er een klein wondertje. Ik sms Hans Poppelaars, en krijg een sms van Hans terug dat hij het geregeld heeft om voor zijn werk a.s. maandag t/m donderdag in Litouwen, Letland en Estland te zijn, om daar klanten te bezoeken. Ik heb samen met Hans al heel wat mooie motorkilometers gemaakt o.a. in 2008 naar de Noordkaap, en hij is mede daardoor mijn super motormaatje geworden. (noproblemhans) Geweldig goed nieuws, leuk om naar uit te kijken. Dus gauw naar het hotel om het e.e.a. te regelen. Terug naar die chagrijnen, benieuwd of ze nog een borrel voor me willen inschenken. Want op dit goede nieuws neem ik een borrel, nou ja eentje? Vilnius mooie stad, maar mij zien ze mij hier nooit meer terug.