dag 5 Brok in de keel

Dag 5 zondag 3 juni Koszalin- Gdans 240 km. Watje Zondag, 5 uur en ik zit in het drukke centrum van Gdansk , ik heb net gegeten en heb een zeer bijzondere dag achter de rug. Ofschoon vanmorgen het zonnetje scheen was het toch maar 11 C. Ik rijd rustig over een twee baans weg die door bossen loopt, geen zon,koud dus. Ik zal zo `n 30 km gereden hebben als ik gepasseerd wordt door een auto die wel heel erg hard rijd, dat valt hier op want bijna iedereen rijd hier vrij rustig. Ineens zie ik in de verte dat die auto stopt. Er wordt iemand met geweld uit de auto gezet en door het raam wordt een plastiek tasje naar buiten gegooid. Daarna rijdt de auto hard weg wat te zien is aan de zwarte rook die uit de uitlaat komt. De persoon die uit de auto “gezet” is blijkt een knap, tenger meisje te zijn van hooguit 18 jaar. Half lang, zwart geverfd haar, zwaar opgemaakt, kort zwart rokje, veel te diep uitgesneden wit doorzichtig truitje, met daar over een kort rood jasje. De gegooide zak is opengebarsten , ik stop, zit mijn motor stil. Het meisje staat gebukt om haar spullen bij elkaar te zoeken die overal verspreid liggen, zo gauw ze mij opmerkt staat ze recht en vraagt: sex ? En vertwijfeld komen er uit haar mond wat woorden die ik niet kan verstaan. Daarna spreidt ze de 5 vingers van haar ene hand en met de ander hand maakt ze met haar duim en wijsvinger een nul. Ik zet mijn helm af en schut nee met mijn hoofd, als ze dat ziet, zie ik dat ze een vinger minder uitsteekt, nog nee, nog een vinger minder. Ik blijf nee met mijn hoofd schudden. Ze staat nog met twee vingers omhoog, nog minder dan 20 zloty’s ? Ik zie onbegrip in haar mooie grote donkere ogen, wat wil die oude vent dan? Minder dan 20 zloty’s? Dat is 5 euro, dat moet ik s`nachts betalen om mijn brommer te stallen. Ik krijg een brok in mijn keel en moet moeite doen om mijn tranen te bedwingen. Daar staat dan die stoere vent, met zijn altijd te grote smoel, die zijn hele leven lang al bezig is de wereld in zijn kont te bijten, met natte ogen en een brok in de keel. Denkend aan de tijd toen zijn twee dochters dezelfde leeftijd hadden. Die meiden zitten op die leeftijd toch al zo moeilijk in hun vel, vaak een grote mond om hun onzekerheid te verbergen. Die weten met zichzelf geen raad, laat staan met van een ander. Ik pak uit mijn koffer een plastiek zak. Ik hou die voor haar open zodat ze daar haar spulletjes in kan doen: lippenstift, zakdoekje, wat tubetjes , condooms, flesje water, en een opengevallen krant met wat boterhammetjes. Schaamte, onbegrip, ze begrijpt er niks van, maar ik kan wel aan haar merken dat ze dankbaar is met dat wat ik voor haar doe. Ik weet dat ze me niet kan verstaan maar probeer toch met mijn vriendelijkste engels duidelijk te maken dat ik geen verkeerde bedoelingen heb. Uit mijn koffer geef ik haar mijn laatste flesje cola en wat mini marsjes, dat alles wat ik heb. Je zal toch maar op die leeftijd door je pooier, vriend of nog erger vader, in deze temperatuur, op een bospad langs een stille weg gedumpt worden, om de hoer te spelen om wat geld te verdienen. Ik stap weer op mijn motor met de woorden die ze weer niet begrijpt: bye, bye, I come back, en rijd weg. Na een kilometer of 5 stop ik bij een benzine station waar ik Cola, warme hotdogs, een soort thermosfles die ik met koffie vul, wat snoepgoed en chips koop, ook wissel ik 200 zloty’s in briefjes van 10, en rijd terug. Ik hoop dat bestuurder van de auto er niet zal staan die haar eruit gegooid heeft, want ik was behoorlijk opgefokt en was tot veel, zeg maar alles in staat, en zou echt niet met die bestuurder gaan discussiëren. En daar zou dat meisje ook niet mee gebaat zijn. Maar gelukkig is ze alleen, ik geef haar de spulletjes die ik gekocht heb, en de 20 briefje van 10 zloty’s. Haar ogen staan weer vragend: Waarom dit alles ? vol onbegrip, maar dankbaar, ze vraagt nogmaals : sex ? Ik schut weer met mijn hoofd en glimlach: no, no sex . Na haar een hand gegeven te hebben rijd ik weg. In mijn spiegel zie ik dat ze naar me zwaait. Ik denk aan het uitzichtloze leven van dat meisje, Wat zou van haar terecht komen? Spijt, dat ik vergeten ben haar naam te vragen. Nog 139 km naar Gdansk.