dag 17,18,19,20, een lange

Dag 17 Maandag 25 april Tabriz naar Qazvin 420 km
Vannacht in super hotel geslapen Hotel Spur, mocht ook wel ik moest 120 dollar voor een nacht aftikken, ik ben toch nog even naar de manager gegaan om de man die mij gisteren achter de balie te woord stond een anti compliment te geven. Goed ontbijt, inpakken en wegwezen, richting Teheran. Mooi weer 12 graatjes, zonnetje, dus hup vooruit met de duitse geit. Na hele mooie gekleurde bergen kwam ik in een vallei waar het verschrikkelijk waaide toen ik er in reed was het 18 graden en voor het een half uur verder was 7 graden, en dan die wind erbij, het leek wel te vriezen. Dit heeft toch zeker een uur geduurd voordat de temperatuur weer begon op te lopen naar 13 graden, dat voelde gewoon lekker. Er waren weinig benzine stations onderweg en op 100 km van Teheran was er een sjiek benzinestation, getankt, en ik dacht koffie te gaan drinken op de prijslijst stond 3 dollar voor koffie, maar de baas zei dat dat de oude prijslijst was en de koffie moest omgerekend 4,5 dollar moest kosten, terug mijn geld, dus geen koffie, ik wilde alleen koffie kopen en geen aandelen van de zaak hebben. Buiten gekomen begon het hard te regenen dus ik wilde alleen zo snel mogelijk in een hotel komen, ik werd aan gesproken door een jonge man en ik vroeg een hotel in de buurt, hij zou me wel even voorrijden met zijn auto dus 10 km terug naar Qazvin, mooi hotel met een chagrijnige receptioniste, in de onderhandeling naar de prijs zei ik dat ze zich bevoorrecht moest voelden, omdat er geen enkele man was die meer dan 6000 km zou rijden om in dit hotel te slapen. Ze lachte zelfs, en het scheelde in de prijs. Alleen jammer dat het hotel geen internet verbinding had. De jonge man die me gebracht had nodigde me uit om s´avond met z´n vrienden door te brengen, ik nam de uitnodiging graag aan en hij zou me om 9 uur op halen. Zijn vrienden waren aardige gasten en waren net als hij student, en allemaal rond de 20 jaar, Ik heb een super avond gehad want ze namen me mee naar een mannenwaterpijprookgelegenheid, dus de waterpijpen,chips,dipsausjes en allerlei ander zoetigheid kwam op tafel dwz op de grond, want daar zaten we op. Van betalen wilde ze niks weten, want een gast hoefde niet te betalen. Ik werd netje bij het hotel afgezet en er werd gevraagd of ik nog een dagje langer wilde blijven dan zouden ze me de stad laten zien, ik heb toen gezegd dat ik dat graag wilde doen. Om 12.00 ben ik gaan pitten moe maar voldaan.











Dag 18 Dinsdag 26 April Dagje Qazvin
Vandaag 26 april een heel speciale dag, vandaag de verjaardag van mijn dochter Cecile, ze word 31. Proficiat meid.) Ja,ja, je wordt oud papa, je wordt al echt een oude man.) Haar eerste verjaardag als moeder, 5 weken terug is ze bevallen van een bloedmooie dochter , Juliette. Vanuit Qazvin superpapa Danny ook geluk gewenst. Die twee hebben alles goed onder controle daar in Bergen.
Om 10 uur werd ik zoals af gesproken door Hooman want zo heten die jonge student van gisteren netjes met de auto van zijn vader opgehaald en na een stadsrit zijn we naar een museum gereden dit was een oud gebouw met muurschilderingen dat historische waarden had omdat lang geleden Qazvin de hoofdstad van Iran is geweest. Daarna zijn we met 5 man traditioneel Iraans gaan Lunchen dat is toch een stukje anders dan lunch bij de Bourgondier. Eten met een hoop toeters en bellen eraan heel apart en heel lekker, die toeters en bellen waren niet om te eten en hadden trouwens weinig voedingswaarde, Betalen, gasten hoeven niet te betalen. Daarna zijn we naar een park gereden een hebben daar een beetje traditioneel staan te kletsen, autoradio keihard aan natuurlijk want dat hoort zo. Toen de auto in voor een rit in de bergen, schitterend gewoonweg. Hij reed zoals iedere Iraniër, als een gek, maar hij vertelde mij dat ik niet bang hoefde te zijn, maar de uitnodiging van mij om dat zelfde stukje achterop de motor met mij te doen sloeg hij af, bang zeker. Onderweg stonden vaak groepje met alleen mannen of groepjes meisjes aan de kant van de weg en bij gebrek aan beter, met elkaar te dansen, op de muziek van de auto. Heel triest, altijd als we aan het rijden waren vertelde die studenten hoe het in Iran aan toe ging. Bv. als een jongen met een meisje over straat loopt kunnen ze aangehouden worden door de politie in burger, kunnen ze schriftelijk niet aantonen dat ze getrouwd zijn dan worden de ouders ingelicht en bij een volgende keer staat daar een behoorlijke straf op, vandaar dat je zoveel groepjes met alleen jongens of meisjes ziet. Om 19.00 weer bij het hotel afgezet maar ik wilde iets terug doen voor die studenten maar dat wilde ze niet,en na lang aandringen kwam het eruit zouden ze wat foto´s van mijn motor mogen maken, ik heb ze de dag van hun leven gegeven door zelfs een stukje met die mannen afzonderlijk achterop de motor een stukje te rijden. Mooie dag en veel geleerd van de geschiedenis en gewoonte van Iran.











Dag 19 Woensdag 27 April Qazvin naar Eshavan 623 km.

Om 9.00 weggereden, de eerste 100 km over de seconderen 2 baans weg maar dat was levens gevaarlijk want daar reden veel vrachtwagens en in de weg zat ook nog vol gaten. En vrachtwagens die elkaar inhaalde niet echt lekker. Vrachtwagen in halen was ook niet alles, want die maakte ook soms slingerbewegingen om de gaten te ontwijken. Daarna naar de snelweg dat ging veel beter het was de bedoeling om in Kashan te slapen maar het was 16.30 dus toen maar doorgereden naar Esfahan. De weg van Qazvin naar Esfahan gaat eigenlijk gewoon door de woestijn en dat wordt steeds ruiger. Voor Esfahan hele grote ruige bergen van rode lavasteen, In Esfahan aangekomen direct richting centrum in de file en tijdens het rijden naar een hotel gevraagd, direct hotel gevonden, Ghasr Hotel 36 euro, grote kamer,keuken en slaapkamer, niks mis mee. Kleren uitgewassen toen in de stad gaan slenteren wat gegeten, en om 12.00 naar bed. Mooie dag, weer goed, weg goed , alles goed verlopen, niks bijzonders gebeurt, eigenlijk een hele saaie dag vandaag maar, eigen schuld dikke bult, had ik maar op de seconderen weg moeten blijven.


















Dag 20 donderdag 28 april Esfahan niet 1 km gereden en toch een pietgenietdeheledag dag.
Tot 8.00 geslapen, opgestaan,ontbeten en de belevenissen van de afgelopen 3 dagen ingeklopt, omdat er nog niet van gekomen was door gebrek aan tijd en internet verbinding. Telefonisch contact gemaakt en gevonden met mijn buurvrouw Parvanhe uit Bergen op Zoom die hier geboren en opgegroeid is en die samen haar man Kamran naar Nederland is verhuist maar die heeft heel haar familie hier nog wonen. Die heeft haar nicht gebeld en die heeft mij samen met iemand die bij haar werkt om 12 uur bij het hotel opgehaald. Dus deze Piet heeft dus hier in Esfahan alles gezien wat er te zien is met twee bloedmooie Iraanse vrouwen en jullie begrijpen wel dat ik zo trots was als een hond met laten we maar zeggen 7 staarten of bedenk zelf maar iets waar een hond trots op zou zijn als hij er 7 van had. Het weer was geweldig, de stad Esfahan is een bijzondere schone stad, doet, als je de grote zwarte pinguïns wegdenkt, westers aan, met heel veel groen. En verkeer wat ook eigenlijk heel veel meevalt. Rond de middag ging ik net Hengamen en Zohreh want zo heten die twee bloed mooie dames, Iraans lunchen dat was ook een beleving, een heel groot restaurant hartstikke druk, begrijpelijk, want het eten was ook uitstekend. Wel kreeg ik bijna ruzie met de nicht Hengamen want die zou en die wilde betalen en uit dankbaarheid wilde ik dat ook, ik heb ook mijn trots, maar uiteindelijk toch maar haar zin gegeven er kwam bijna vuur uit haar ogen, ik wist niet dat die iraanse vrouwen zo temperamentvol kunnen zijn. Daarna naar haar zaak gereden in exclusieve bruidsmode zeer mooie zaak maar Hengamen moest daar blijven voor een klant. Dus als er nog lezeressen zijn die een hele exclusieve bruidsjapon nodig hebben dan moeten ze bij Hengamen zijn, heel mooi, sterk en vele keren te dragen.)zo dit was het reclameblok ter compensatie voor de lunch) Dus ben ik s´middags maar met Zohreh )28 jaar , ± 1.70 m, 47 kg. maten onbekend, ik had geen rolmaat bij, stom, stom, je vergeet toch altijd wel wat op zo´n reisje, iets voor op de lijst Joop ) , de andere bloedmooie vrouw op stap gegaan, behelpen, en het was in het begin wennen maar nood breekt alle wetten. Maar het was SUPER. Maar beste mensen maak je niet ongerust deze jongen heeft zich heel, ik kan wel zeggen heel netjes gedragen, al zeg ik het zelf, eigenlijk voorbeeldig, want aanraken is er hier niet bij en je loopt hier al kans op een hoop gesodemieter als je een vrouw bij wijze van begroeting een hand geeft, en dit is geen grapje.
Ik kreeg vanmiddag ook nog een sms van hanige Michael de ene helft van dat Oostenrijks echtpaar dat ik in Capadicia ontmoet heb, en ook op de motor naar Nepal wilde rijden. Hij zat in Tabritz,: Alles OK, abber allein Seine Frau war Heimgeflogen er war alleine unt er soll in ca einer woche in Esfahan sein. Je voelt het al aan, niet, in ieder geval ik wel. Als her Michael eine woche doet om van Tabrtz naar Esfahan te komen, waar ik 2 dagen over doe, en ik zou dan hier wachten op Her Michael om samen met hem naar Nepal te rijden, dan kunnen jullie mij, als het in zijn tempo zou gaan, pas ver na kerst thuis verwachten. Dan had ik net zo goed met de fiets kunnen gaan. Dus ik blijf net als her Michael, alleine. Want dan ben ik in ieder geval voor kerst weer bij jullie.