Dag 21 Het Zaadje

Dag 21 Vrijdag 29 april Esfahan
Het zaadje
Het zaadje voor deze reis is eigenlijk geplant door mijn buren, een naar mijn, en vele andere ogen voorbeeldig Iraans gezin bestaande uit: de man Kamran, Vrouw Parvanhe, dochter Tannaz, en zoon Arjan)excuus voor eventuele schrijffouten). Vreselijk aardige mensen die 3 jaar geleden naast ons zijn komen wonen. Ik had zoals veel mensen een vooroordeel naar mensen toe die uit Arabische landen kwamen, een vooroordeel dat voor een belangrijk gedeelte gevormd was door wat de televisie ons laat zien, en wat je in de krant kunt lezen, eigenlijk heel naïef. De buurman, maar met namen zijn vrouw Parvanhe vertelde dikwijls over Iran en dat wekte mijn belangstelling. Ze vertelde over alles, vooral over Esfahan waar ze geboren en getogen is, hoe de mensen daar leefde en woonde, ze liet me foto´s zien van haar ouders en andere familieleden ze vertelde over de mensen, huizen, gewoontes, cultuur, verkeer eigenlijk over alles, en dat wekte mijn belangstelling. Die nieuwsgierigheid ging bij mij zover dat ik haar vertelde dat ik op de motor daar naar toe wilde, en haar ouders en familie wilde ontmoeten. En zelf wilde zien, meemaken, voelen, ruiken hoe het daar was. En toen…., toen maakte Parvanhe een grote fout, maar daarvoor kende ze mij nog te kort , ze rade mij dat ten sterkste af, mede door het chaotische verkeer aldaar en de geheime politie, levensgevaarlijk. Mensen die me beter kennen en weten wat voor een steenezel mentaliteit ik heb,en weten dat je dit nooit tegen mij moet zeggen, sorry maar jullie zullen het ermee moeten doen, en ik heb in de loop der jaren geleerd er mee te leven, iedereen heeft wel een slechte eigenschap, zelfs ik,Maar naar Iran vond Ik toen eerlijk gezegd nog een maatje te groot voor mij. Daarom ben ik vorig jaar 4 weken met de motor gaan ``droogzwemmen`` in Marokko, en dat beviel me heel goed. Bij toeval liep ik, wat ik al verteld heb vorig jaar tegen de site GoingEast aan, naar Nepal, schitterend, ja, en dan moet je toevallig ook door Iran, dus dan ben je toch in de buurt van Esfahan, en dan ga je even op de koffie bij de familie van de buren, logisch toch, om het maar eens op z´n Cruijfferiaans te zeggen. En dat is nu vanmiddag gebeurt, even een bakkie doen bij de ouders van de buurvrouw, maar 6600 km rijden. Om 12.00 uur stond Hengamen met de auto bij het hotel , je weet wel die ene bloedmooie, die gisteren in haar zaak moest blijven. Zohreh, die bij haar werkt, 28 jaar, maten onbekend, ivm ontbreken van rolmaat,enz.enz. de andere bloedmooie waar ik gisteren op sjouw mee ben geweest was er niet bij, jammer, zij was aan het bijkomen van gisteren, kwam de deur niet meer uit, had huilbuien, ook had ze per direct 14 dagen onbetaald verlof aangevraagd. Maar dit even terzijde. Ik ben dus met de motor achter de auto van Hengamen aan naar haar huis gereden. Ze leven daar in een heel groot huis, eigenlijk een grote verdieping waarin: Vader, moeder, zus, nicht, oma, opa, Hengamen, haar man en zoontje wonen en leven. Beste mensen: met wat voor een warmte ik daar ontvangen ben is met geen woorden te beschrijven. Ik ben daar ontvangen ze zeggen weleens als een vorst, ja ik ben daar echt als een vorst ontvangen. Ik had ineens 7 obers tot mijn beschikking het was gewoon een beetje chanant. Een warmte die als een warme deken bij kou weer aanvoelde, oprecht en gemeend dat kon ik wel merken. Ik werd samen met opa van 87 op de bank gezet, en kreeg direct verse koffie, als of ze op me hadden zitten wachten. Er waren maar een paar mensen die engels spraken maar die gingen direct vertalen, alles, echt alles wat gezegd werd, werd over en weer vertaald. Er was veel belangstelling waar ik geweest was en waar ik nog naar toe wilde. Die mensen hebben bij mij wel een onuitwisbare indruk gemaakt. 29 april de tv zond live de Koninklijke Engelse bruiloft van William en Kate uit, dus ik denk dat wanneer deze Koninklijke echtlieden, wat gebruikelijk is in dit soort kringen,over laten we zeggen 20 jaar, na de nodige buitenechtelijke relaties, en door uitwisselingen van bepaalde levenssappen, en de daar uit voorkomende de buitenechtelijke kinderen, gaan scheiden, Ik bij mezelf zal denken: toen die twee trouwde was ik in Esfahan bij de familie van de buren. Ondertussen was een vrouw in de keuken eten klaar aan het maken. En na een uurtje gingen we aan tafel. Die tafel was groot, echt groot, stond barstens vol met de lekkere dingen. Ik heb van alles een beetje gepakt maar zelfs dat kon ik niet op. En wat ook het vermelde waard is , dat ik na het eten niet hoefde af te wassen, wat ook wel lekker is, zeker als je op je gemak samen met opa op de bank wilt uitbuiken. Nog wat tv gekeken en om 5 uur wilde ik weer naar mijn hotel. Ok heel de familie naar buiten voor een fotosessie met de BMW, iedereen wilde wel op de foto met dat product van het Duitse wirdschaftswunder, zelfs opa klom met gevaar voor eigen leven met zijn 87 jaar oude broze botten erop, helm op zijn kop, oma ervoor en op de foto, vooral veel foto´s. Opschieten met foto´s want het kan misschien opa´s laatste foto wel eens zijn, in levende lijve weliswaar. Na de fotosessie heb ik afscheid genomen, en terug naar mijn hotel gereden ben op bed gaan liggen om verder uit te buiken. Weer een mooie dag vandaag, het wordt eentonig al die mooie dagen, hopelijk maak ik morgen echt weer eens wat mee.