Dag 35 vrijdag 13 mei artisten

Dag 35 vrijdag 13 mei
Van Lahore naar Amritsar 71 km.

Vanmorgen om 8.00 opgestaan gepakt, want in het hotel kon je geen ontbijt krijgen. Ik heb tot 9.30 gewacht op Michael want die sliep ook in hetzelfde hotel als ik en die lag nog te pitten, heb ik hem maar wakker gemaakt. Toen hij beneden kwam heb ik hem uitgelegd dat ik toch alleen verder ging om dat ik niet tot zaterdag wilde wachten tot zijn Honda gearriveerd was op het vliegveld. We hebben aan de overkant van de straat nog wat gedronken, afscheid genomen, en ik ben gaan rijden. Maar voor ik de stad uit was heeft wel zeker 2 uur geduurd. Van Lahore naar de grens is maar 50 km maar daar begint de papierwinkel. Aan de Pakistaanse kant viel het nog wel mee maar aan de Indaanse grens moesten en zouden ze het motorbloknummer weten, ga daar maar eens aan staan, ik wist ook niet meer waar dat stond. Ze hebben met 5 mannen onder, langs, de motor gekeken nergens te vinden, zij wilden dat nummer weten, ik niet, dus hun probleem niet het mijne, nou zit het serienummer achter een kunststof kap, dus een Indiaans licht wilde hebben dat ik maar wat meer van die kappen eraf moest halen. Ik ben op een bankje gaan zitten heb wat gerookt en gedronken en die mannen maar zoeken, even later was het niet meer nodig, ik kreeg wel een aantekening, maar ik mocht gaan rijden. In Amritsar aan gekomen kom je in een totaal verschillende wereld: Bont gekleurde vrouwen op brommers , mannen met tulbanden, en een opgewekte bedrijvigheid, geen sfeer die om te snijden is. Lachende mensen en een opgewekte sfeer. Ik zit in hotel Cityheart dat is op 5 minuten loopafstand van de gouden tempel. In de straat van het hotel is het altijd druk van mensen die naar de tempel gaan en er geweest zijn. Wat ook speciaal is dat in een staal van 3 km rond de tempel niet gerookt mag worden ook niet op straat. Het is een immens marmeren complex met een gigantische vijver in het midden, en midden in die vijver staat een ` gouden Tempel` daar kan je naar toe lopen en binnen zitten de artiesten, dat zijn wat oude hoog bejaarde en bebaarde mannen die op de monotone klanken de van muziek steeds eindeloos dezelfde zinnetjes nog monotoner herhalen. In de vijver zwemmen grote karpers die gevoerd worden door de mensen. Er hangt een misselijk makende geur van zoete zult, het voer voor die vissen. Ook zijn er mensen die zich zo nodig in dit water moeten wassen, en er wordt ook uit gedronken, proost. Om s´avonds een biertje te kopen moest ik met een riksja een half uur meerijden om bij mijn uit gaans leven te komen, het was een smerige tent waar ik een biertje kon kopen het terras bestond uit een betonnen stoeprand waar ik gisterenavond op zat, met mijn biertje, uitkijkend naar een schurftige hond die zich al krabbend van wat vlooien af probeerde te komen, toen ik het op had ben ik weer met een riksja naar het hotel gegaan en gaan pitten het was toen 21.30 uur. Bij jullie was het toen 4 uur vroeger, dus 17.30, ja, ik word oud, dat weet ik onderhand wel.
Voor de ongelovige onder u: De artiesten die ik in de gouden tempel heb zien optreden hadden veel weg van zz pop, je weet wel die hardrock mannen met die lange baarden en zonnebrillen. Wat ik misten waren de Zonnebrillen,Gitaren, een lekkere deun , gitaarsolo´s maar vooral de aankleding van langbenige , rondborstige, swingende, lenige, schaars bekleden, blonde jonge dames, want dat zou geheel toch een stuk wat aantrekkelijker gemaakt zou hebben. Maar India is een land in ontwikkeling dus misschien komt dat nog een keer. Het was nu niet direct een band die muziek maakte waar je lekker op kon dansen, of kon meezingen, dus voor feesten en partijen geen aanrader.