dag 25 3 mei Knuffel Iraniers

Dag 25 dinsdag 2 mei Knuffel Iraniers
Sirjan naar Bam 425 km.
Ik zit hier op mijn hotelkamer alleen natuurlijk, anders zou ik geen tijd hebben om van die levensbeschouwende lulkoek in te kloppen , ik hoop dat jullie daarvoor begrip hebben, daarom graag even aandacht voor het volgende:
Even iets rechtzetten, in een vorig schrijven schreef ik :`` Iraniers ik krijgt er genoeg van.`` IK BEDOELDE DIT ZEER POSITIEF. Ik ben best wel op een ``paar`` plekken geweest op de wereld maar zulke lieve mensen heb ik nog nooit meegemaakt. Mijn broek zakt er van af. Ik wil en dat weten jullie nooit iemand voor het hoofd stoten. Maar pak nou Nederland, klein land met hele grote verschillen ook wat mensen betreft. Amsterdammer is anders dan een Fries afstand: 150 km, een Zeeuw is anders dan een Limburger afstand: 150 km, een Rotterdammer is anders dan een achterhoeker afstand: 100 km, een Brabander is van alles wat. Eigenlijk is het een nationale neder multiculturele smeltkroes van alles wat er in Nederland zo beetje rondloop, maar door kruising krijg je wel een sterk ras, tenminste dat geld in de dierenwereld zo, dus waarom zou dat dan niet bij Brabanders zo zijn. Komt een Amerikaan naar de Keukenhof, Volendam, Amsterdam dan krijgt hij geen goed beeld hoe een Nederlander is , die loopt niet altijd op klompen, er zijn plaatsen in Nederland waar minder bloemen staan en er zijn ook blanke Nederlanders. Dit geld ook voor een Duitser die naar Zeeland of Noordwijk gaat ) Scheveningen niet, want dat woord krijgt die mof toch niet uit zijn bek getrokken) Nu zal je jezelf afvragen wat je nou weer aan het lezen bent een hoop idioterie of over een reisverslag, jazeker een reisverslag , waarover……… over: IRAN. Ik ben heilig overtuigd dat je pas een mening kan en mag hebben als je vergelijking hebt met want anders. Ik heb jullie verteld dat ik net over de grens door een vriendelijke meneer naar een hotel ben gebracht , mijn ervaring met mijn eerste gaatje, ook dat ik in Qazvin door 5 studenten een avond en een dag gezellig ben bezig gehouden, de rondleiding van die twee bloedmooie dames in Esfahan )met de jongste gaat het wat beter ze kan weer wat voedsel binnen houden, beterschap van ons allemaal toegewenst) de geweldige ontvangst door de familie van de buurvrouw, de rondleiding van Ali in Shiraz, als ik op een rotonde stop, komt er geheid een automobilist vragen of hij kan helpen, Ik wordt gebeld door mensen die me geholpen hebben of alles ok is, vanavond het toppunt meegemaakt: op aandringen van het hotel met drie jonge agenten in burger, zij in een auto, ik op de motor, toeristische route gedaan, sigaretten gekocht, en met die mannen )als een stel jonge honden) toen ze me terug brachten zonder helm en in T shirt 150 km op de snelweg gereden )Max 100 km.) want die wilden wel eens weten wat die BMW allemaal kon. We praten over een afstand van Turkije tot Pakistan van ik denk ruim 3500 km, ik ben dan hier 12 dagen geweest en de eerste echte klootzak moet ik nog tegenkomen. Het verkeer hier, ach in Parijs is het erger. En waar blijft Nederland nou met z`n oppervlakte van 150 X 350 km. Met een beetje geluk heb je in Nederland al contact met de eerste klootzak na 350 meter. Daarom hou ik zo van motorrijden, je maakt wat mee en je kan nog eens over iets meepraten. Morgen nog een dag hier en neem ik met pijn in mijn hart afscheid van Iran, Iran met zijn warme lieve mensen.
O, Ja voor ik het vergeet, vandaag ook een mooie rit gemaakt.