dag 39 17 mei op 4 bananen en een handjevol pinda

Dag 39 dinsdag 17 mei
Van Shrinagar naar Kargil 220 km
Op 4 bananen en een handvol pinda ´s
Opgestaan 8.00 na een koude douche gepakt, 4 vier bananen , naar de overkant gebracht door een wel heel stille gastheer, teleurgesteld dat hij niet wat meer aan mij had kunnen verdienen, ik vond het genoeg, en genoeg is genoeg. Hij en zijn neef hadden gisterenavond voorgesteld om met z´n drie te gaan tracken, of te gaan raften, lopen en water is aan mij niet besteed, nee dus. Ik ben op motor gestapt om 10.00 uur en ben gaan rijden. De weg was goed, en het weer ook, ik zat te genieten, hier doe je het voor, dacht ik op dat moment, alles goed, weer goed, weg goed, mooie natuur. Na de eerste drinkstop begon het gesodemieter, klimmen, diepe kuilen, stof, slik, water, grint , schapenkuddes , 4X4 drives, vrachtwagens, militairen trucks. En jawel hoor na 40 km het eerste gaatje, alle bepakking eraf, repareer spullen uit de koffers, bepakking er weer op, gaatje opgezocht, gevonden, gerepareerd , opgepompt, en weer verder. Na weer 40 kilometer, letterlijk aanmodderen, hele grote plas 20 meter lang, aan de andere kant stond een militairentruck stil, als of hij op mij stond te wachten, ik stopte bekeek de plas hoe ik er het beste door heen kom, helemaal de gang erin moet je blijven gaan, onderweg stoppen kan dan echt niet. Ik begin te rijden ik zit goed en wel in de plas begint dit truck ook te rijden, midden in de plas geeft die militair een slinger aan zijn stuur waardoor ik ook moet uitwijken ik moet ook uitwijken en rijd dus door water wat zeker 50 cm diep is, gelukkig haal ik net de overkant, maar mijn motor valt stil. Ik probeer te starten maar hij start niet, en natuurlijk accu leeg. Door alle consternatie valt die motor nog om ook. Komen er twee militairen die zeggen dat hij aan de kant moet, daar ben ik toch tegen uitgevallen, ik ben twee generaties teruggegaan, en twee vooruit, hun bedovergrootouders heb ik ongemoeid gelaten, het is goed dat ze het niet verstonden. Maar daar stond ik, platte accu en geen auto te zien, ik heb van pure armoede mijn koffers en bepakking maar terug gebracht ongeveer 200 meter voorbij de plas want ik dacht ik ga terug, komen er eindelijk na 1 uur van die 4X4 tata´s voorbij zeker een stuk of veertig, sta ik bij de motor met accukabels niemand stopt. Als me dit in Pakistan overkomen was dan had ze me de berg opgeduwd, in Iran hadden ze me de berg opgedragen, hier? hier rijden ze gewoon door, onbeschofterikke gelukkig komt er dan toch een vriendelijke automobilist en die wil me wel helpen, met zijn accu de motor gestart, en hij vertelde dat de weg verderop beter werd, en het was nog maar honderd kilometer naar kargil . Ik heb de koffers weer opgehaald, er op gehangen en ben weer gaan rijden, nou ja rijden aanmodderen,over rond grint ddor water das pas lekker. Na 30 kilometer het tweede gaatje, gezocht, gevonden, gemaakt. Toen ik weg reed vond ik dat mijn motor een raar geluid maakte gestopt, er zat te weinig olie in, olie erbij en weer gaan. Na 35 km weer een rij met vrachtwagens de voorste wijkt geen centimeter uit ik moet de grint in en val, zit die lul nog te lachen ook. Ik was goed in staat om hem uit zijn vrachtwagen te sleuren. Kalm blijven Piet, kalm blijven. Ik sta van mezelf te kijken maar ik heb die motor met volle bepakking toch weer recht gekregen. En ben weer gaan rijden,soms goede weg, soms slecht, ik moest nog 55 km en heb daar 3,5 uur over gedaan, dus dan weten jullie het wel. In Kargil aan gekomen, het is het Sant Francisco van India, heel veel mannen die hand in hand lopen, of aan elkaar zitten te frutten, je weet niet wat je ziet. Jullie dachten en ik ook dat Iran en Pakistan gevaarlijk en riskant waren. Nou India is die twee met elkaar opgeteld en dan in hety kwadraat. Je hebt hier zoveel plek als dat je de tegenligger gunt. Niet leuk als je weet dat je over dezelfde weg terug moet. Want hier gaat maar een weg naar toe. en ik moet nog terug ook over diezelfde weg. Gauw een hotel op gezocht, dat was wel heel bazic, maar er was nog een vrij bed, wat gegeten, dit nog even inkloppen, want ik heb het gehad, ben moei, trusten