dag 40 , 18 mei Indiase overjarige juppe

Dag 40 woensdag 18 mei
Kargil terug naar Srinagar 220 km
Indiase overjarige juppies
Zo de dag begon al goed ik ben om 5.30 opgestaan uit mijn basic bed van mijn basic hotel waar ik een basic ontbijt kreeg, maar de prijs was ook basic 1000 roepies ) 21 Dollar). Ik had er zin in, want ik wilde een tocht maken zonder bepakking op mijn brommer naar de hoogste berg van India, Junkar 5375 meter, die ligt tegen de Chinese grens aan. Ik ben toch in totaal 4 dagen bezig geweest om van Amritsar naar Kargil te komen, dus ik stond op scherp. Ik kom bij de brommer lekke band, lucht er in spullen bij het hotel achtergelaten en gauw naar een werkplaatsje gereden, die man zet die band op 4 ato en hij had de ijzersplinter zo gevonden, en gemaakt, met zijn handen die ook al op autobanden begonnen te lijken. Terug naar het hotel, daar aangekomen was er paniek, grote paniek, waarom, er zaten nogal wat van ´mijn vriendjes´ je weet wel die 4X 4 tata rijders, van gisteren, die hadden vernomen dat ze de berg niet op mochten omdat het daar aan het vriezen en sneeuwen was, er waren er bij die al vroeg naar die berg gereden waren, maar die werden teruggestuurd, en die hadden ondertussen naar het hotel gebeld. En daar stonden ze dan, totaal teleurgesteld, elkaar wanhopig aankijkend hoe het nu verder moest, deze overjarige Indische juppe , in hun survival kleding, wel een stuk of twintig. Hopend dat uit hun midden wel een verlosser op zou staan, een soort Messias, een furher, met een Mozes zouden ze nog beter af zijn, want die kon net als hij ooit eens met de dode zee gedaan had met zijn staf het water opzij laten gaan , maar dan in deze omstandigheden de sneeuw en vorst, van die berg wel te verstaan , dan konden ze weer rijden. Ik vond het ook jammer dat ik de berg niet op kon, maar deze situatie maakte een hoop goed, zeker toen ik terug dacht aan gisteren, toen ik met pech stond, toen diezelfde mannen me voorbij reden met hun arrogante plakkerige varkensoogjes met daarin een king of the road blik. Mijn zin om samen met hen die berg op te gaan en misschien het zelfde mee te maken als gisteren zag ik niet zitten dus Ik pakte een stoel en ging op mijn gemak deze lachwekkende situatie eens bekijken. Diezelfde gasten waren dus ook net als ik, voor jan penis naar Kargil gereden. Maar ik heb echt zitten genieten, foto´s maken durfde ik niet want, uit frustratie zouden die mannen wel eens in staat kunnen zijn om uit pure frustratie iemand te gaan lynchen en dat risico wilde ik niet lopen, ik heb niet dit hele stuk gereden om aan een stuk touw te eindigen. Toen de tranen waren opgedroogd, bij mij van het lachen en bij die mannen van het verdriet. Ben ik weer op de motor gestapt want om te gaan wachten tot de sneeuw weg was, was geen optie, dus dan weer maar terug. De temperatuur was ondertussen gedaald tot 9 graden. Hoe de weg was heb ik gisteren al beschreven, alleen als de weg slecht is en stijgend, is dat toch anders als wanneer je moet dalen want dat is een andere discipline, aanmodderen dus maar dan in het kwadraat. Ik ben dus niet naar beneden gereden , maar gegleden, tussen honderden vrachtwagens door . Terug in Srinagar aangekomen, en na een paar keer de verkeerde kant te zijn opgestuurd , mijn motor kreeg het er te warm van, dus na 6 afkoel periode´s, eindelijk het hotel gevonden waar ik wilde zijn, en door een hoop bombarie te maken, van de baas van het hotel zijn internet stik gekregen om te internetten, ben dan ook tot half twee er mee bezig geweest. Het was me weer een dagje wel. Trusten.