dag 46 dinsdag 24 mei de kunst van het weglaten

Dag 46 dinsdag 24 mei
Van Dehra Dun naar Rarepur 320 km
De kunst van het weg laten
Vanmorgen om 10.00 weg gereden vol goede moet ik was lekker uitgerust en had er weer zin in. Voor ik echter xxxxxxxxxxxxxxx uitwas met dat verkeer en in die warmte had ik binnen de 5 km een warme motor, jas als een natte dweil van het zweet op mijn rug lag , en een helm op mijn kop die van het zweten ook urine nat was geworden. Dus de dag begon weer goed, de stad uit, zie ik toch twee vrachtwagen tegen elkaar ketsen, ik reed er vlak achter. Even wat rustiger aan dan maar, even later werd van een susuki auto van zijn rechter koplamp tot aan zijn zijdeur, ik zal niet zeggen beschadigd, kompleet eraf dus, en er word dan in dat soort situaties gewoon doorgereden. Het ergste wat ik die dag meegemaakt heb, dat een tegemoet komende vrachtwagen zeker 1 meter links in de berm reed die ik normaal had om uit te wijken, ik moest toch een slinger maken om niet frontaal met die vrachtwagen te botsen, ik stond zeker 3 meter van de weg af, gelukkig geen bomen of sloot. Eerst even een sigaretje roken, wat drinken, en hop met de Duitse geit deze keer wel erg voorzichtig. Ik ben ervan overtuigd dat een indiaanse vrachtwagen drie dingen in zijn cabine heeft: een stuur,een gaspedaal en last but not least een claxon. De meesten vrachtwagen chauffeurs hebben een mentaliteit van: we zijn toch met een miljard dus er mag er best wel eens eentje sneuvelen. Eentje meer of minder valt toch niet op. Daarom heb ik mezelf ook voorgenomen, mocht er nu of in de toekomst iemand zijn, die een motorrit wil uitzetten, als alternatief van een Ardennen, of een Moezel weekendje, en toch wel wil weten of het wel waar is wat ik schrijf, en daarom nieuwsgierig geworden is, en een lang weekend naar India organiseert, dan laat ik verstek gaan, ik heb even geen tijd, moet nodig iets anders te doen, zo niet, dan zoek ik wel iets uit de hoek.